Maar Femke besloot anders en werd in week 38 met wat hulp geboren. Het hartje van Femke was twee keer groter dan normaal en had een zeer lage ejectiefractie (knijpkracht). Een van de kenmerken van cardiomyopathie. Bovendien had Femke forse lekkage op haar mitraalklepje. Het hartklepje ging niet open of dicht omdat door de omvang van het hart de aanhechtingen afgescheurd waren.
Femke heeft haar hele eerste levensjaar in het ziekenhuis gelegen. In het Sophia in Rotterdam maar ook in het Herzzentrum Berlin; een gespecialiseerde hartkliniek in Duitsland waar we heen zijn gegaan, omdat we in Nederland weinig tot geen perspectief meer hadden.

Femke werd met een ambulance-vliegtuig naar Berlijn overgevlogen waar ze 4 openhartoperaties onderging. Wonder boven wonder kwam ze steeds weer bij, en kwam ze ondanks haar cardiomyopathie steeds weer van de hartlongmachine. Na 4 operaties had Femke als jongste kind in Europa een goed werkende kunsthartklep midden in het hart. We hadden weer perspectief. Femke was wel erg verzwakt. De eerste jaren waren niet gemakkelijk. Door haar ziekte had ze weinig energie en was Femke afhankelijk van een rolstoel. Ook had ze moeite met eten. Haar maag en darmen kregen zo weinig bloed dat ze maar beperkt werkten. Jarenlang kon ze niet zelf eten en werd ze gevoed middels een sonde.